Üniversite için farklı şehre gidenler, yurtta ya da evde kalanlar bilirler. Aileden, alıştığın şehirden farklı bir yerde okumak, insana bambaşka bir üniversite hayatı yaşatır. Nasıl mı? Şöyle ki…

1.Merhaba sorumluluk!

“Anneee, çorabım nerde”, “Baba ya, biraz bozukluk versene” tarihe karışır. Çünkü artık çorabının tekinden sen sorumlusundur. Seninle aynı kaderi paylaşan arkadaşlarından da boyuna borç alamazsın. Sorumluluk almak kaçınılmazdır. Artık her şeyini yapan bir ailen yoktur dibinde. Tamam, her aradığında seslerini duydukça özlemin yatışır belki ama “anne ya, telekineziyle eve bağlansan da şu gömleği bi’ ütüleyiversen” diyemezsin şimdi. Sorumlulukların zorlu dünyasına hoş geldin! Ama iyi ki de geldin.
 
2.Yapmadığın işleri yaparsın.

Elektrik faturasını yatırırsın, kira verirsin, ev sahibiyle görüşürsün, yurt odasının temizliği senden sorulur, yemek yapmayı öğrenirsin… Sanma ki tek görevin, hiç bilmediğin yepyeni derslere çalışmak ve sınıf geçmektir.
 
3.Bambaşka insanlarla tanışmanın dayanılmaz mutluluğu…

Bazı şehirler tam bir öğrenci şehri gibidir. Adeta öğrenciler için tasarlanmıştır her şey. Dolayısıyla Türkiye’nin dört bir yanından öğrenci çeker. Böylece sen de farklı şehir ve kültürlerden gelen bambaşka insanlarla tanışma şansı edinirsin. İnsanı en çok insanın geliştirdiği düşünülürse, çok ama çok şanslısın!
 
4.Omlet, tost ya da makarnayla, en fazla ne kadar hayatta kalabilirsin?

Normal insanlardan çok daha fazla dayanabileceğin kesin! Ailesinden uzakta okuyanlar bilirler. Yumurta ile yapılabilecekler sonsuzdur. Hele makarna? Öğrenci evlerinin adeta vazgeçilmezidir. Mutfağı seven bir öğrenci, 4-5 yıllık yükseköğretim hayatının sonunda, makarnayı bir İtalyan şef edasıyla ele alma yeteneğine sahip olabilir.

5. Dostluklar bambaşkadır.

Birçok öğrencinin ailesinden uzakta yaşadığı bir ortamda, bağlar çok daha güçlü olur. Herkesin birbirine ihtiyacı vardır. Paylaşımların ve işbirliğinin de daha fazla olduğunu düşünürsek, dostlukların güçlenmesi de kaçınılmazdır!
 
6.Öğrenci evi ekonomisinde her yıl biraz daha ilerlemek…

İlk aylarda, ailenin gönderdiği bir aylık harçlık, 10 günde biter. Uzaylı görmüş gibi kalakalırsın, banka hesabını kontrol ettiğinde. Gel gelelim, zaman geçtikçe bu konuda daha başarılı olmaya başlarsın. Öyle ki mezuniyetine aylar kala, gelmiş geçmiş en başarılı ev ekonomistlerinden biri olmuşsundur. Ama işte bir anda olmuyor bu ekonomi kafası maalesef… Yine de sen sen ol, bankamatikteki o meblağın seni uzun bir süre idare etmesi gerektiğini unutma.
 
7.Ay sonu aileyi aramak…

Yukarıdaki maddeyle bağlantılı olarak; ilk dönemlerde para idaresinde biraz zorlanıyor olabilirsin. Bu durumda, partideyken arayan babana “baba ya ben seni aricam birazdan” deyip bir hafta sonra arayan; sevgilisiyleyken, annesi aradığında “annecim, çalışıyorum, döncem ben sana” diyen o gençten eser kalmaz; hemen telefonuna davranır ve bilin bakalım ne yapar? Tabii ki “elde olmayan sebeplerden dolayı”, “mesela eee… hoca ek kitap istediği için” hemencecik biten parasına biraz ilave talep eder.
 
Uzun lafın kısası, aileden uzakta okumak yer yer zor yer yer de iz bırakan, anlamlı bir deneyim. Sen sen ol, bu dönemlerin değerini bil! Sana öğrenci evinde mutluluklar ve de başarılar dileriz. :)
 
**