Üniversiteyi okurken nerede kaldığınız çok önemli bir etkendir. Yaşayacağınız maceraların ve tadacağınız özgürlük derecesinin belirlenmesi açısından… Aile evinde kalanlar da var, yurtta kalanlar da.. Bir de tabii ki en survivor, en acımasız hayat şartları altında yaşayan öğrenci evi sakinleri de var..:)) Sizleri unutmadık dostlar. Öğrenci evi mensuplarına herkes ‘Abi siz rahatsınız ya, özgürsünüz bayağı..’ derken işin özünde içten içe yaşadığınız içler acısı durumları şöyle bir sıraladık..:) Unuttuğumuz bir şey varsa lütfen affedin. Yorum kısmında belirtmeyi de unutmayın..:)

1)Hem öğrenci olup hem de bir evin baştan aşağı geçiminden sorumlu olmak…

Ailesinde kalanlar, yurtta kalanlar hiiç mi hiç düşünmezler böyle şeyler (Ailesiyle yaşasa da bir yandan ev geçimine katkıda bulunanlara saygılar). Öğrenci dediğin vizelerden başka bir şeyi dert etmez arkadaş.. Her gün dersine gider, tekrar edesi varsa her gün dersi tekrar eder. Varsa hobileri uğraşır. Arkadaşlarıyla oturur bir şeyler içer. Oysa öğrenci evinde kalanlarda öyle mi bu olay?.. Evin yemeğinden, faturalarından, temizliğinden, çamaşırlarınızdan, efendime söyleyeyim apartman yönetiminden, mahalle sakini işlerinden, her şeyden ama her şeyden siz sorumlusunuzdur bir taraftan..

Taa öğrenciyken bu ev işlerini öğrenirsiniz aslında, herkesin eninde sonunda karşı karşıya kalacağı şeyleri. Bardağa dolu tarafından bakacak olursanız...

2)Hatta part time bir işte de çalışmak zorunda kalırsınız şimdi siz…

Öğrenci evinde kalırken aileniz size yeterince para gönderiyorsa ne mutlu. Ama genelde böyle olmaz.. Olsa bile size amorti edecek kadar miktarı ancak gönderirler. ‘Babaaa 500 lira daha göndersene bira içeceğim’ diye telefon mu edeceksiniz..:D Genelde öğrenciler fazladan ihtiyaçları için part time bir işte çalışmak zorunda kalırlar. Kıt kanaat geçinenler, ailesinden ayda yılda bir üç kuruş para alanlar zaten geçimlerini sağlamak için de çalışmak zorundadırlar. Yok öğrencilik hayatıymış, gençlik eğlenceleriymiş, üniversiteli olmakmış, dersler dışında uğranmaz bile üniversiteye..:D Çocukluğu çoktan aşmış, iş hayatına çoktan alışmaya başlamış insanlarsınızdır siz...

3)Ailesiyle ya da yurtta kalanlar ayağına en güzel yemekler getirilirken sizin çorba ve makarnaya talim olmanız…

Kim bilir Anadolu’nun hangi ilinden geldiniz İstanbul’da tuttunuz bir ev.. Evet her şey güzel, evet karnınız doyuyor, tıngır mıngır hayatınız ilerliyor.. Bir gün çorba makarna var. Bir gün komşular bir şey ikram etmiş. Okulun yemekhanesi var.. Ama açsınız aç, her zaman, herdaim ailenizin yaptığı o sımsıcak yemeklere karşı bir hasretiniz var. Aslında yurtta kalanlar için de geçerli bu.. Siz bilgisayarınızla uğraşırken, ders çalışırken ‘Okuyun çocuğum okuyun.’ diye uğraşan annenizin yemekleri yapması gibisi, istediğiniz gibi yemek seçmeniz, annenize babanıza şımarmanız gibisi var mı..:)

4)Memleketinizin, ana baba evinizin zor zamanlarınızda adeta burnunuzda tütmesi…

Ama o evin duvarları soğuk sevgili dostlar.. O evde rüyalarınızla, zayıflıklarınızla baş başasınız. Arada sırada bir memleket hasreti, o çocukluğunuzun geçtiği sokaklar, mahalleler, köyler, aileniz, sizin çocukluğunuzu, altınızın bezli olduğu zamanları bilen bütün çevrenizi arada sırada hatırlarsınız..:) Dışarıdaki zor hayata, üstünüze üstünüze gelen insanlara, tüm bürokratik, ekmek kavgasıyla ilgili, dışarıdaki tüm uyuz insanlar.. Sizi bütün öğütücülüğüyle bekleyen hayat.. Hepsine karşı tek başınasınız, savunmasız bir körpesiniz sevgili dostlar... Bazen tek bir cümle yeterlidir: ‘Anneeeee’..:D

Ama burası öğrenci evi, anladınız mı? Burası öğrenci evi!… İstediğiniz kadar bağırın, kimse sizi duyamaz..:))

5)Ailesiyle veya yurtta yaşayanlar bütün kariyer programlarına, okul için etkinliklere katılırken siz fakirler part time bir işte çalışırsınız zaten. Boş vakitlerinizde de batak atmaktan, bira içmekten başka bir şey gelmez elinizden..:D

Kariyer güncelleyici programlar, sertifikalar, kulüp etkinlikler, sosyal aktiviteler.. Peh peh peh.. Vız gelir tırıs gider hepsi.. Herkes orada çağın konjonktürü gereği moda olan şeylerin peşinden giderken siz ders dışındaki hepsi birbirinden zor sorumluluklarla uğraşırken, sonra her gün işe giderken çoktaan gerçek hayata dair sosyalliğin dibine vurmuşsunuzdur. Herkes ekzantrik mekanlarda, sektör öğrenci buluşmalarından kahvelerini, meyve sularını içerken, siz biranızı alıp sahilde oturarak akşamları geçiriyor, en kral dostlukların dibine vuruyorsunuzdur..

Yalnız içler acısı durum demiştik yaa. Neyse…:D:D

6)Her gün yemek yapmak zorundasınızdır yemek… En dağınık insanı bile hanım hanımcık bir aşçıya çevirir öğrenci yaşamı siz ne diyorsunuz…

Evet erkekler… Elinizden hiç yemek yapmak gelmez değil mi? Doğru düzgün yumurta kırmayı bile beceremiyordunuz hani.. ÖĞRENECEKSİNİZ!… Çorba yapmayı da, her türlü sulu yemeği pişirmeyi de, makarnayı da, bütün bütün annenizin yaptığı spesifik yemekleri de, hepsini de yapmasını öğreneceksiniz. Öğrenmek istemiyor musunuz? Dışarıda yemek yemeniz gerek o zaman… Bir paket makarne ile günlerce herkes doyarken, dışarıda bir tanesi 10 liradan aşağı olmayan yemeğinizi yiyin hadi… Öğrenmemek serbest, sonuçlarına katlanmak kaydıyla…:D Anne yemeğini boşver ya, yurt yemeği bile olur. Ya da ‘nolur, lütfen lütfen lütfen yemekhanede üç öğün yemek çıksın.’ dediğinizi duyar gibiyim..:))

7)Banyo ve tuvalet temizliği de var…

E tabii diğerlerinin yanında bu da önemli. Sırayla mı yaparsınız artık nasıl bir sistem oturtursanız aranızda.. Artık kendi istenmeyenlerinizden arındığınız yerleri kendiniz temizleyeceksiniz dostlar.. Oysa aile evinde, yurtlarda böyle mi…:)) Kim uğraşacak şimdi ya off… Ev temizliği de cabası.. Bütün o halılar, bütün o çekmeceler, her şey, her yer temizlenecek. Sizin yerinize temizleyen, kaybettiğiniz bir şeyi saniyeler içerisinde bulan anneniz de yok.. Temizlik görevlilerinin olduğu yurtlar da...

8)Haa bir de perde takmak, ütü yapmak…

Temizlik ve mutfak işleri bir şey mi.. O ütüleri, o perdeleri, her şeyi ama her şeyi siz kendiniz yapacaksınız.. Ütü…:((( ‘Ya hadi temizlik tamam da… Ya ne bileyim zor işler bunlar ya.. Perdeleri yıkayacağız… Ütü yapacağız bir de ütü.. O gömlekler, o pantolonlar, o kıyafetler.. Nasıl olacak hepsi nasıl!...’

9)En önemlisi de, yalnızsınızdır be dostlar.. Yalnız… Aile ve çevre gibisi var mı?…

Evet.. Öğrenci evi döneminde kazanılan dostlukların, özgürce yaşadığınız evdeki maceralarınızın ve anılarınızın yerini hiçbir şey tutmayacak. O kadar çok eğleneceksiniz, o kadar çok güleceksiniz ki kariyerinizdeki ilk 10 yıl boyunca bu öğrenci evi anıları yetecek size… Ama içinizde bir yön her zaman yalnızdır.. Yabancı bir ülkeye iltica eden göçmen gibisinizdir. Çok konuşkan, duygusal bir insan olmasanız bile varlığıyla size huzur veren insanlar, sokaklarının dokusuyla, kokusuyla sizi güvende hissettiren ortamlar yok.. Çevrenizdekilerin hepsi de en aşağı 19 yaşından sonra tanıdığınız insanlar. Artık kimse ana baba gibi naz çekmiyor. Güçlü olmak zorundasınız, yetişkin olmak zorundasınız. Vay bee… Hayat ne kadar da sert davranıyor bazılarına değil mi sevgili dostlar… Ama üzülmeyin.. Çoğu kişi konfor bölgesinden çıkmazken sizin atıldığınız bu survivor yaşantısı sizi çok daha birey haline getirecek. Çok daha güçlü yapacak. Eşsiz tecrübeler edinecek ve bundan sonrasında çok yararlı olacak her şey sizin için...