1)Ben bu saç döken, sakal ağartan bölümü bu kadar maaş için mi okudum?

Taa çocukluğunuzdan beri size empoze edilen bir zihniyet: ‘Sayısal oku sayısal...’, ‘Bak gir adam akıllı bir mühendislik falan kurtulsun hayatın...’, ‘Oğlum ben sana tarihle uğraşma demiyorum ki, yine uğraş hobi olarak, ama maddi güvencen olsun önce’, ‘Sözelciler iş bulamıyor ya, ne iş bulacak...’, ‘Bak bizim kayınçonun amcasının oğlunun uzaktan bir kuzeni var. Makine mühendisliği okudu, ayda 50.000 TL kazanıyor adam...’

Sonra üniversiteden mezun olduktan sonra size teklif edilen 2.500, 3.000 TL’leri görüsünüz. 5 sene geçtikten sonra, saçınızı ağartıp saçlarınız dökülmeye başladıktan sonra o da ekstradan çaba sarf ettiyseniz 7-8 bin TL’ye ancak çıkabildiğinizi görürsünüz. Daha fazlasını kazanmakta olanların çoktaaan hayatlarını ipotek ettiklerini ya da doğuştan bu kariyer zihniyetli yaşantıya yatkın olduklarını görürsünüz..

Bir de sözelci ya da eşit ağırlıkçı öğrencilere bakarsınız. Adam sadece vize dönemleri oturup toplu okuma yaparak girdiği sınavlarla mezun olmuş. Bir yerlerde bulmuş bazı işler, o da aynı maaşla çalışıyor. Üstelik saçı sakalı ağarmamışi tam tersine serpilmiş, sağlığı falan hala yerinde… Gerçekten bir insanın harcandığınız hissetmesi böyle bir duygu işte…:)

2)İş de öyle hemen bulunamıyor zaten… Referans istiyor herkes… Referansı olmayana ‘tuttuğunu sömürecen’ mantığıyla yaklaşıyor.

Elinizde diiploma var bir kere.. Aceleye getirip bulduğunuz rastgele bir işe giresiniz de gelmiyor. Bekleyeyim 1 ay, 2 ay diyorsunuz. Belki de o 6 ay oluyor. Neden? Piyasalar mezun olan öğrenci hızına yetişemiyor. Neden? Herkes tecrübeli eleman arıyor. Neden? Ayda 7.000 TL alan, sizin gittiğiniz o yoldan giden insanlara bütün işler kilitlenirken yeni eleman alıp işleri yüksek standartta halletmeyi hiçbir iş veren pek istemiyor… Hele bir de mezun olduktan 5 sene sonra falan işsiz kaldıysanız vay halinize.. İnsan 23 yaşındaki hali gibi her şeye olur da diyemiyor...

3)Neden bütün başarılarıma rağmen mutsuzum? Neden insanların bana gösterdiği saygı itibariyle bir şeyleri hala eksik hissediyorum?

Hayatım farkl ıfarklı sayısal derslerle, karmaşık mı karmaşık analizlerle, tasarımlarla, insanların ilk iki harfine baktığında bunalım geçirdikleri 2 sayfalık denklemleri çözmekle geçti. Herkes az biraz dersleri tekrar ederken projelerde, laboratuarlarda sabahladım. ‘Hayatın bana gülmesi için biraz daha beklemem’ lazım dedim. Evet çok çalıştığım için param var, evet çok çalıştığım için prestijli bir konuma sahibim.. Ama nasıl desem?… Hiçbir şey gençliğin verdiği tatta olmuyor mu ne?… Herkes bana falan bey, falan hanım dese de çevremdeki insanların bana görgü icabı, mecburiyetten ya da mecbur oldukları için saygılı davrandıklarını hissedebiliyor muyum ne? Flört ettiğim kızların hiçbir zaman kalbine ulaşamadığımı, onların da ulaşmak gibi bir çaba sarf etmeyip kazandığım paraya baktıklarını sezebiliyor muyum ne? Acaba biraz fazla mı abarttık bazı şeyleri? Ne dersin iç sesim?… Sanki aşık olmayı, hayatı hissetmeyi unuttuk bee…Baksana, mutlular insanlar… Değer miydi...

4)Mesai saatleri, mesai şartları aynı vasıfsız bir işte olduğu gibi… Biz Google’ı, SpaceX’i görerek okumuştuk ama..

TV’lerde lanse edildiği gibi, yabancı şirketlerin reklamlarında olduğu gibi iş fırsatlarının sizi beklediğinizi düşündünüz.. Geldiniz bir şirkette iş buldunuz. Öğrendiğiniz şeylerle hiç alakası olmayan şekilde bütün gün mailleşmelerle uğraşıyorsunuz, sıkıcı ve stresli bürokrasiden ibaret olan toplantılara katılıp duruyorsunuz. Birbirinden cancanlı iş yemekleri, herkesin birbiri arasında para zinciri oluşturmaya çalıştığı fırsat avcılığı… Okulda aşırı önem vererek öğrendiğiniz tasarım ve dizayn derslerinin, girdiğiniz şirkette kopyala-yapıştır olarak çizilen projelerden ibaret olduğunu; teknolojiye dayalı bir iş yapmanıza rağmen patronunuzun hiçbir zaman sizden yapmanızı istediği işin tam olarak ne olduğunu anlayamayıp size bir ırgat gibi davranmaya başlaması...

5)Okulda Mat-1, Mat-2, Fiz-1, Fiz-2 öğrendiniz. ‘Bunlar iş hayatında neye yarayacak?’ dediniz, yine de öğrendiniz. Evet; hiçbiri işe yaramıyor…:D

Ama iş başvurularında not ortalamasına bakabiliyorlar buna rağmen… Şimdi arkadaş benden girişkenlik istiyorsun, ama dersleri iyi olmakla beraber pek girişken bir insan değilim. Uygulamalı beceri diyorsun, kastığım bütün bu dersler teorik temelli.

Kısa süre sonra okulda geçirdiğiniz vaktin, sıkıştırılmış olarak düşünülürse abartısız 2 yıl olduğunu. 4 senede size bu hantal stille öğretilen şeyleri maksimum 2 sene içerisinde öğrenebileceğinizi, geri kalan şeylerin iş hayatıyla, kariyerle, uygulamayla alakalı; okulla alakası olmayan şeylerden olutuğunu fark edersiniz. Evet.. Yine bir ‘Neler oluyor hissi...’

6)Yaptığınız iş ne kadar yüksek maaşlı, ne kadar şekil olursa olsun büyükleriniz hiçbir zaman tam olarak ne iş yaptığınızı akıllarında tutamazlar…:)

… mühendisliği okudunuz güzel.. 5-10.000 TL arası bir işte çalışıyorsunuz, o da güzel. Yalnız bu yazılım mühendislerinin, bilgisayarcıların, elektronik mühendislerinin, bilimum çeşit sayısal meslek erbabının öyle garip müdürlükleri, öyle garip isimli uzmanlıkları oluyor ki; belki de köydeki yaşantısında ayırdığı üç kuruşla sizi okutan anne babanıza bu mesleği, yaptığınız uzmanlığı hiçbir zaman olması gereken görkemiyle anlatamazsınız.

‘Sistem geliştirme uzmanıyım.’, ‘Haa iyi oğlum/kızım iyi.. Parası iyi mi?’, ‘İyi ya 6 bin lira maaşı var işte..’ ‘Oo çok güzel çok...’ (Sistem geliştirme uzmanının ne olduğuna dair hiçbir fikri yok, maaşı duydu gerisine karışmamayı tercih etti..:)

7)Bütün bu düşüncelerden sonra, çalışmaya başladıktan 1-2 sene sonra aklınızda tek bir cümle vardır: Kandırıldık…

Evet kandırıldık.. Sevenler okusun, sevenlere saygımız sonsuz. Bu dünya, bu medeniyet sayısal bilimleri sevip de yeni şeyler keşfeden, yeni icatlar yapanlar sayesinde var… Ama daha konforlu yaşam, daha prestijli bir hayat, parlak kariyer gibi pazarlama hileleriyle bu trene binenlerin aklındaki en net cümle: ‘Kandırıldık. Annemiz, babamız, çevremiz, öğretmenlerimiz, kulaktan dolma bilgileriyle bizim 18 yaşındaki körpecik beyinlerimizi yönlendiren herkes tarafından...’

İddiaya giriyorum: Sayısal meslekleri aslında sevmeyen birisi cesaret etsin; balıklama atlasın, sevdiği sözel şeylerle 3-5 sene uğraşsın. Asgari 5000 TL olan bir gelir elde edebilir. Sonrasında da tın tın artacak şekilde; sayısal mesleğin stresinden ve yoğunluğundan korunmayı da aradaki 3-5 bin TL’ye vereceği bir gelecek onu bekliyor...