Heyhat ben  mezun olalı 8 yıl olmuş....     Kampüsü İstanbul’da yaşamama rağmen bir kere bile ziyaret edememiştim.

Pardon yalan söyledim, bir gece yanından geçtim, maşallah benim kızım hiç uyumazdı. Ben de her Türk annesi gibi pijamalarımla kızı arabaya atıp arabada uyutma gezilerine başladım. Gezilerden birinde bir akşam baktım kız uyumuyor, dedim ki bir okulumu göreyim.:)) Nitekim o gece arabayla yanından geçip genç ve çocuksuz olduğum ve uyuyabildiğim gençliğimin kokusunu aldım.

Bu ziyaretim tümüyle profesyonel, bu sefer uyumayan kızım evde takılıyor. Başlayalım turumuza, tura normalde okurken keyfini çıkaramadığım kampüsten başlıyorum-Güney Kampüs. Öğrenciyken gelemedim pek çünkü benim dersler hep Kuzey Kampüste idi. Oysaki üniversite sınavına hazırlanırken kendimi hep Güney Kampüste denize bakan banklarda hayal ederdim neyse.

Güney kampüste yeşillik alana doğru yokuştan iniyorum yavaş yavaş... Petek’in yanından geçiyorum. (Petek: İstanbul’u, denizi net görebildiğin Boğaziçi Üniversite’sinin fıstık yeri)

Petek aynı Petek, gençler muhabbet halinde ve deniz duru... Neyse indim yeşil alana, işte Boğaziçi Üniversitesi.. Gençlik çimlerde, banklar dolu, ve bence dünya üzerinde böyle kampüs sayısı sınırlıdır. Görsel şölen, üniversite sınavına çalışırken akan her ter helal. Normalde gelişmemiş bir ülkede olsak burayı kesin otel yaparlardı. Ama neyse ki bizim ülkemizde bu mümkün değil...yani inşallah değil mi?

Neyse okul cennet, orman-deniz- zeka-özgürlük bir arada...  Banklardan birinde bir boşluk buldum, hemen elime tostumu aldım o da ne kedilerle savaşım başladı gene... Bu gurme turum ikidir kediler ile imtihana döndü. Kedilere gene tostumu teslim ediyorum buradan Kuzey Kampüse yollanıyorum.

Buraya gelecek öğrencilere notum: Gerçekten aç kalmamak adına bir somun ekmek ile banklara oturun, kedilere somun ekmeğinizi verip kendiniz yemeğinizi yiyin.

Kuzey Kampüs kütüphanenin olduğu bölge, bir de yeni bina yapmışlar gıcır gıcır... Burada deniz-orman yok, tam akademik ortam kokusu var.   Ama sakın sıkıcı diye düşünmeyin, Boğaziçi Üniversitesi ile sıkıcı kelimesi aynı cümlede kullanılamaz. Bazen yakıcı, can okuyucu ama asla sıkıcı değil☺

Hisar kampüse geçiyorum, burası en yeni kampüs. Gene denize nazır, hele Ağaç Ev’de mutlaka bir şeyler yemek lazım. Fiyatlar uygun ve gene kendini keyifli hissedebiliyorsun.

Boğaziçi Üniversitesi okulum, güzel kampüslerinle umarım hiç bozulmadan özgürce çocukların üniversite sınavlarına çalışırken hayallerinde ol. Sen gerçekten dökülen her tere değersin, bakmıyorum söylenenlere… Sen hala bir tanesin ve özgür düşüncenin, eğitimin denize nazır sembolüsün... Off be efkarlandım, bizim zamanımızda buralar hep tarlaydı modunda yaşlılık hüznü çöktü.

Kestik.